مختصر تاریخ حیات حضرت بهاءالله

نام مبارکشان میرزا حسینعلی ، نام پدرشان میرزا عباس نوری ملقب به میرزا بزرگ و نام مادرشان خدیجه خانم می باشد. در روز دوم محرم سنه 1233 ه.ق مطابق 12 نوامبر 1817 میلادی در طهران متولد گردیدند و ایام کودکی و جوانی را در طهران و نورمازندران درنهایت ناز و نعمت به سر بردند. مقدمات خواندن و نوشتن را نزد پدر و بستگان آموختندولی در مدرسه یا مکتبی وارد نشدند.در سن 18 سالگی یعنی در 1251 ه.ق با آسیه خانم ملقب به ام الکائنات ، ورقه علیا و نوابه ازدواج فرمودند که ازاین اقتران عباس (حضرت عبدالبها) فاطمه (حضرت ورقه علیا) و میرزا مهدی به دنیا آمدند.در سال 1260 ه.ق بر حسب ظاهر توسط ملا حسین بشرویه ای به حضرت باب ایمان آوردند و از آن تاریخ در سلک مومنین آن حضرت به تبلیغ امر مبارک مشغول و در اندک مدتی در طهران مرجع احباب و ملجاء اصحاب حضرت باب شدند. در سال 1264 ه.ق در اجتماع تاریخی بدشت شرکت فرموده ، میزبان آن جمع بودند. پس از آن برای بازدید و ترتیب امور قلعه شیخ طبرسی به مازندران تشرسف بردند و از آنجا به طهران عزیمت کردند. در راه بازگشت به قلعه در آمل دستگیر و زندانی شدند. بعد از استخلاص به طهران آمده ، سفری به عتبات نمودند. پس از مراجعت از سفر عتبات و کربلا در اوائل ذیقعده سال 1268 ه.ق تا اوائل 1269 ه.ق در حادثه رمی شاه به مدت چهار ماه به جرم دست داشتن در این واقعه در سیاه چال طهران محبوس و در همان محل اظهار امر خفی مبارک صورت گرفت. پس از اثبات برائت و استخلاص هیکل اطهر از سیاه چال در 28 جمادی الثانی 1269 ه.ق در نهایت سختی و سرما به بغداد سرگون شدند. کلمات مبارکه مکنونه و کتاب مستطاب اقدس در ایام بغداد نازل شده است. هجرت مبارک به کوههای سلیمانیه در ایم بغداد از 12 رجب سال 1270 ه.ق تا 12 رجب 1272 ه.ق به مدت دو سال انجام گرفت و علت آن فرونشاندن آتش بغض و عناد میرزا یحیی ازل و اطرافیانش بود. بعد از ده سال و پنج ماه از تاریخ ورود جمال قدم به بغداد در روز 2 ذیقعده 1279 ه.ق برابر 22 آوریل 1863 میلادی به باغ نجیبیه در خارج بغداد نزول اجلال فرموده ، در همان روز اظهار امر علنی مبارک صورت پذیرفت (32 نوروز) و پس از 12 روز توقف از آنجا به اسلامبول حرکت پس از چهار ماه به ادرنه سرگون شدند. در ادرنه طی الواحی که خطاب به ملوک و پادشاهان عالم ارسال داشتند ، اظهارامر عمومی فرمودند پس از پنج سال اقامت در ادرنه بالاخره هیکل مبارک و عائله ایشان به عکا سرگون شدند و مدت 24 سال بقیه عمر را در آن محل گذراندند. کتاب مستطاب اقدس ام الکتاب آیین بهائی در ایام عکا نازل شد. در شب دوم ذیقعده سال 1309 ه.ق برابر 29 ماه می سال 1892 میلادی (هفتادم نوروز) هشت ساعت بعد از غروب آفتاب در قصر بهجی فرب عکا صعود فرمودند و عرش مطهرشان به دست حضرت عبدالبها در روضه مبارکه استقرار یافت.(قبله اهل بهاء)