مختصر تاریخ حیات حضرت عبدالبها

تولد مبارک حضرت عبدالبها فرزند ارشد حضرت بهاالله و آسیه خانم در طلوع فجر همان شب تاریخی پنجم جمادی الاول 1260 ه.ق برابر با 23 ماه می 1844 میلادی در مدینه منوره طهران واقع گردید یعنی همان شب اظهار امر حضرت اعلی نزد جناب ملاحسین بشرویه ای در شیراز.

نام عباس بنام جدشان گذاشته شد.تا نه سالگی ایام مبارک در تهران و نور گذشت و سند تاریخی مبنی بر اینکه ایشان به مدرس رفته باشند در دست نیست.

در سن نه سالگی یعنی در 1269 ه.ق به همراه جمال قدم در نهایت سختی به بغداد سرگون شدند. سرمای شدید زمستان به حدی بود که آثار سرمازدگی در انگشتان پای مبارک تا اواخر ایام حیات باقی بود.در ایام دو ساله هجرت حضرت بهاالله به سلیمانیه دچار حزن و الم شدید شدند و در همین ایام به مقام عظیم حضرت بهاالله ایمان قلبی یافتند.در ایام بغداد در حالیکه فقط نوزده سال از سن مبارک می گذشت تفسیری بر حدیث قدسی " کنت کنزا مخفیا " نگاشتند.در ایام توقف چهار ماهه در اسلامبول و بعد از آن در ادرنه و عکا همه جا ملازم پدر بزرگوار خود بودند و به غیر از کتابت آثار الهی و صدور جواب عرایض یاران و تنظیم و ترتیب امور مسافران و زائران ، مصاحبه و ملاقات بعضی از بزرگان و علما نیز به نیابه از طرف حضرت بهاالله بر عهده کفایت آن حضرت بود. آن حضرت را جمال مبارک به خطاب " آقا " مخاطب می داشتند و در بین احبا و دوستان به "سرکار آقا"

مشهور و معروف بودند. در ایام عکا در بیت عبود به اذن و اجازه حضرت بهاالله با منیره خانم ازدواج فرمودند. پس از صعود جمال مبارک به نص کتاب عهدی ، کتاب اقدس و سورة الغصن به عنوان وصی حضرت بهاالله و مرکز عهد و میثاق الهی اداره جامعه امر راعهده دار شدند و در این ایام همواره به دسائس ناقض اکبر(برادر حضرت عبدالبها که دشمنی کرد) مبتلا بودند با این حال به هدایت جامعه امر پرداختند. در سال 1902 میلادی دستور ساختن اولین مشرق الذکار بهائی در عشق آباد را صادر فرمودند. آزادی هیکل مبارک از سجن بر اثر انقلاب جوانان ترک در 1909 میلادی واقع شد و هیکل اطهر بعد از استقرار عرش مطهر حضرت باب در مقام اعلی ، سفرهای تبلیغی خود را به اروپا و آمریکا از سپتامبر 1910 آغاز و ابتدا سفری به مصر فرمودند و مدت 11 ماه در آن سرزمین توقف نموده و سپس در اوت 1911 به مارسی فرانسه و از آنجا به لندن و پاریس و مجدداً به مصر تشریف بردند و در مارس 1912 به آمریکا نزول اجلال فرمودند و 8 ماه در آن خطه به سر بردند و به ایراد خطابات در مجامع مختلفه پرداختند. ظمناً سنگ زاویه مشرق الاذکار شیکاگو به دست مبارکشان استقرار یافت و سپس به کشورهای اروپائی مثل انگلستان و فرانسه و آلمان و اطریش و مجدداً به مصر سفر نمودند و بالاخره پس از سه سال و چهار ماه در دسامبر 1913 به حیفا وارد شدند. هیکل مبارک در شب 28 نوامبر 1921 برابر با 7 آذر ماه 1300 شمسی در سن 78 سالگی در حالیکه مدت 29 سال بر اریکه عهد و میثاق امر الهی جالس بودند ، در حیفا صعود فرمودند و عرش مطهرشان در مقام اعلی جای گرفت.